woensdag 21 januari 2009

Rust zacht lieve Timmy



















23-01-2003 21-01-2009

Op 21 januari 2009 hebben de baasjes van Timbo het moedige besluit genomen om hun allerliefste ventje in te laten slapen. Timmy was al een tijdje niet lekker en na diverse onderzoeken kwam het verschrikkelijke bericht ... hij zou niet meer beter worden. Om hem verdere pijn te besparen hebben zijn schatten van baasjes, Cennie en Tona de knoop doorgehakt en uit liefde voor hun ventje besloten, om hem vredig in te laten slapen.

Lieve schat, we zullen je missen XXXXXXXX

Lieve Cennie, Tona en Xayenna, heel veel sterkte met het verlies van jullie kanjer


Wanneer een dier sterft, dat heel dierbaar is voor iemand hier, dan gaat dit huisdier naar de Regenboog-Brug. Daar zijn grasvelden en heuvels voor al onze speciale vrienden zodat ze samen kunnen rennen en spelen. Daar is een overvloed aan eten, water en zonneschijn en onze vrienden hebben het warm en behaaglijk.

Alle dieren die ziek of oud waren worden weer gezond en vitaal, zij die gewond of verminkt waren worden weer heel en sterk, net zoals wij hen herinneren in onze dromen van de dagen en tijden die voorbij zijn. De dieren zijn blij en tevreden, behalve voor een kleinigheid, ze missen allemaal iemand die voor hen heel dierbaar is en die achter moest blijven.

Allemaal rennen en spelen ze samen, maar er komt een dag wanneer er plotseling een stopt en staart in de verte. Zijn heldere ogen staan gespannen, zijn enthousiast lichaam beeft. Plotseling begint hij weg te rennen van de groep, vliegend over het groene gras, dragen zijn benen hem sneller en sneller.

Jij bent gezien en als jij eindelijk je speciale vriend ontmoet, omhels je elkaar in een vreugdevolle hereniging om nooit meer gescheiden te worden. Gelukkige kusjes regenen op je gezicht, je handen liefkozen zijn geliefde hoofd en jij kijk opnieuw in de vertrouwde ogen van je huisdier, die al zolang uit je leven weg was maar nooit uit je hart.

Dan gaan jullie samen over de Regenboog-Brug.....

1 opmerking:

Anoniem zei

Mooi gedicht!