Watch out

Het behoort tot een van mijn belangrijkste taken ..... het bewaken van ons huisje!
Ik neem het dan ook zeer serieus want als ik iets goed kan dan is het wel mensen afschrikken.
Deze keer heb ik positie ingenomen op de trap. Ik begin bovenaan de trap. Later zal ik afzakken naar het midden want daar heb ik beter zicht. Halverwege de trap kan ik net op het halletje en de voordeur kijken. Nu is het wel zo dat iedereen bij ons door een andere deur binnenkomt maar ja, je weet maar nooit ........

Hier heb ik mij net geinstalleerd en wacht op het volgende commando

Van Watchdog

Oh nee, ik ben degene die hier de commando's geeft ..... sorry ! Sssssttttt ik heb een target gesignaleerd. Ik moet nu echt polshoogte gaan nemen. De veiligheid van mijn baasjes gaat voor alles.

Van Watchdog

Heeey wat moet dat daar !!!!

Van Watchdog

Tis erug serieus nu ..... ik moet ingrijpen. Effe tot 10 tellen en dan aanvallen.

Van Watchdog

Oeps sorry ...... mijn concentratie laat mij even in de steek.

Van Watchdog

Je wordt er emotioneel wel erg moe van ... Eigenlijk moet ik effe mijn oogjes dichtknijpen. Het is toch wel erg vermoeiend allemaal maar ik zal mijn positie behouden. Geef me effe een paar minuutjes.

Van Watchdog

Excuses hoor ! Slapen heeft nu een hogere prioriteit.

Van Watchdog

Eind conclusie .... laat mij maar slapen en achter de konijnen aangaan. Dat is toch echt echt betere werk ! Ben wel blij dat ik het eens geprobeerd heb en het is toch weer een uitdaging geweest maar ik als watchdog ??? ...... NEEEEEEEEEEEEEEE !!!!

Van Watchdog

Als staat het me wel goed !

Hoije leeve Leon

Op 4 oktober 2008 hebben wij met heel veel pijn in ons hart plotseling afscheid moeten nemen van onze goede vriend, aller beste collega, een hondenvriend in hart en nieren en de vriend die ons, 4 jaar geleden geholpen heeft met onze zoektocht naar een mooi Beagletje. Hij heeft onze fokker, Kennel van het Olieland, gevonden en is met ons gaan kijken naar het nestje en dankzij hem hebben wij "os Krintemikske" Timo

Dit ter nagedachtenis van Leon Grüter. Wat zulle weej dich misse !



Wat doet dit ons pijn om te schrijven .........

Nog zo jong, 46 jaar. Je stond vol in het leven samen met Marianne en je Boefjes en jullie hadden nog zoveel plannen. Altijd druk in de weer met jullie Boefjes. Knippen, naar de show, puppies .... het was je lust en je leven. Toen wij 4 jaar geleden voor een Beagletje wilden gaan kijken heb jij ons naar een super fokker verwezen. Samen zijn we naar Drenthe gereden om het nestje te gaan bekijken. Jij pikte Timo er gelijk uit..... die is de mooiste, zei je! En Timo (voor jou en Marianne : Krintemikske) is nu al 4 jaar bij ons Lon .... dankzij jou ! We gingen altijd met z'n vieren naar personeelsfeestjes. Als er weer een feestje was dan was het altijd: gaan Leon en Marianne ook ? en dat was ook wederzijds. Als een van ons niet ging dan gingen we allemaal niet. In de Maaspoort was een Duitse avond. Sjonge jonge, wat hebben we gelachen met Heino. Het was niet echt jouw muziek keuze maar lol hadden we wel. Jullie hadden net jullie kanjer van een Boef Uvinju verloren en daarom zijn we samen naar het Thermaalbad gegaan ... ff op andere gedachten komen. Het was voor herhaling vatbaar ... Vorige week zaterdag hebben we nog samen met jullie een kop koffie en een pilsje gedronken en gepraat over jullie plannen. Jullie wilden misschien wel bij ons in 't dorp komen wonen. Ben en ik zouden opzoek gaan naar een leuk huisje voor jullie en jullie boefjes en we hadden zelfs al iets gevonden. We zouden met z'n vieren naar een concert gaan. Tenminste ... Marianne en ik zouden naar Frans Bauer gaan want daar kregen we jou en Ben met geen mogelijkheid naartoe. Lekker van de winter weer met z'n vieren naar het Thermaalbad .... allemaal plannen en nu, precies een week later, is het voorbij .....

Je was Ben zijn beste collega en dat zal je ook altijd voor hem blijven !

Gisteren in het ziekenhuis lag je nog te slapen. We stonden naast je bed met de wetenschap dat je nooit meer wakker zou worden. 1 % Kans zeiden de artsen. Wat hebben we om een wonder gevraagd en gesmeekt. Het mocht helaas niet baten. Met tranen in onze ogen hebben we nog met je gesproken en vastgepakt. We weten zeker dat je ons gehoord hebt Lon. We zijn heel erg blij dat we afscheid van je hebben kunnen nemen, hoe moeilijk en oneerlijk het ook was en nog steeds is.

Lieve Lon, rust zacht .... we zullen je missen en we zullen je nooit vergeten !!!

Veel Liefs en een dikke kus, Ben en Simone



ga nooit weg zonder te groeten
ga nooit heen zonder een zoen
als je het noodlot zult ontmoeten
kun je het nooi meer doen
ga nooit weg zonder te praten
dat doet soms een hart zo'n pijn
wat je 's morgens hebt verlaten
kan er 's avonds niet meer zijn