Dit ter nagedachtenis van Leon Grüter. Wat zulle weej dich misse !
Wat doet dit ons pijn om te schrijven .........
Nog zo jong, 46 jaar. Je stond vol in het leven samen met Marianne en je Boefjes en jullie hadden nog zoveel plannen. Altijd druk in de weer met jullie Boefjes. Knippen, naar de show, puppies .... het was je lust en je leven. Toen wij 4 jaar geleden voor een Beagletje wilden gaan kijken heb jij ons naar een super fokker verwezen. Samen zijn we naar Drenthe gereden om het nestje te gaan bekijken. Jij pikte Timo er gelijk uit..... die is de mooiste, zei je! En Timo (voor jou en Marianne : Krintemikske) is nu al 4 jaar bij ons Lon .... dankzij jou ! We gingen altijd met z'n vieren naar personeelsfeestjes. Als er weer een feestje was dan was het altijd: gaan Leon en Marianne ook ? en dat was ook wederzijds. Als een van ons niet ging dan gingen we allemaal niet. In de Maaspoort was een Duitse avond. Sjonge jonge, wat hebben we gelachen met Heino. Het was niet echt jouw muziek keuze maar lol hadden we wel. Jullie hadden net jullie kanjer van een Boef Uvinju verloren en daarom zijn we samen naar het Thermaalbad gegaan ... ff op andere gedachten komen. Het was voor herhaling vatbaar ... Vorige week zaterdag hebben we nog samen met jullie een kop koffie en een pilsje gedronken en gepraat over jullie plannen. Jullie wilden misschien wel bij ons in 't dorp komen wonen. Ben en ik zouden opzoek gaan naar een leuk huisje voor jullie en jullie boefjes en we hadden zelfs al iets gevonden. We zouden met z'n vieren naar een concert gaan. Tenminste ... Marianne en ik zouden naar Frans Bauer gaan want daar kregen we jou en Ben met geen mogelijkheid naartoe. Lekker van de winter weer met z'n vieren naar het Thermaalbad .... allemaal plannen en nu, precies een week later, is het voorbij .....
Je was Ben zijn beste collega en dat zal je ook altijd voor hem blijven !
Gisteren in het ziekenhuis lag je nog te slapen. We stonden naast je bed met de wetenschap dat je nooit meer wakker zou worden. 1 % Kans zeiden de artsen. Wat hebben we om een wonder gevraagd en gesmeekt. Het mocht helaas niet baten. Met tranen in onze ogen hebben we nog met je gesproken en vastgepakt. We weten zeker dat je ons gehoord hebt Lon. We zijn heel erg blij dat we afscheid van je hebben kunnen nemen, hoe moeilijk en oneerlijk het ook was en nog steeds is.
Lieve Lon, rust zacht .... we zullen je missen en we zullen je nooit vergeten !!!
Veel Liefs en een dikke kus, Ben en Simone
ga nooit weg zonder te groeten
ga nooit heen zonder een zoen
als je het noodlot zult ontmoeten
kun je het nooi meer doen
ga nooit weg zonder te praten
dat doet soms een hart zo'n pijn
wat je 's morgens hebt verlaten
kan er 's avonds niet meer zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten